gesloten ogen

achter een doorschijnende spiegelwand

een jaloerse blik

op de vele kleuren aan de overkant

verlangend naar vrij

het silhouet

een wassen schilderij

met de vergetelheid besmet

stof der oudheid rustte

op een eeuwenlange strijd

illusie versus werkelijkheid

 

rood als een roos

groen als gras

blauw als lucht

 

open ogen gebroken

was het spiegelglas

beelden kregen vorm

woorden werden daden

beloofde- wat ze eerder verraadden

een wervelstorm

woest

en ommekeer in 't verhaal lippen

op elkaar geroest

spraken na jarenlang weer taal

tragische speling van het lot

die voor niemand goed gedijd

beknot

werd haar vrijheid

in een andere dimensie zonder stem

vervagende defensie

 

rood als een roos

groen als gras

blauw als lucht

 

lippen lachten gemeen

toen zij,

slechts een spiegelbeeld

als sneeuw voor de zon

verdween

weg

in het niets

al wat resteerde

een witte vlek

 

de illusie kwam toe

wat zij zo begeerde

aan kleuren geen gebrek

tot alles combineerde

 

rood als een roos

groen als gras

blauw als lucht

 

haar overbleef

was niets meer dan ... een echo

die verviel tot as een zwarte zucht

 

wit als sneeuw

zwart als roet

 

beiden sloten de ogen voorgoed