Vuur likt aan het kloppende

en ik brand

van verscheuring

verlangen

neemt haar plaats

in het land van de

hoop maar, het is ver,

een moeilijke reis

om aan te komen,

de ene van het Westen,

Oosten de andere en

misschien dooft het

uit en komen we alleen

aan of wacht iemand

anders, geduldig

op ons, met ons op de

boot terug water

verzacht maar het

zwart geneest niet,

nog niet

door de tijd en de

boot roeit ons uit

elkaar.

(Wij zijn niet

aan één fakkel

voorbestemd)