neen, ik houd niet van haar

het is de kracht van het gewone verlangen

maar hoe komt het dan dat ik haar woorden wil vangen

en met schrik naar haar staar

een simpele lach die bij mij vanbinnen alles verklaart

eenzaam, maar zij die niet op mij wacht

zo donker als de zwarte nacht

maar misschien toch niet zo leeg

door al die sterren die blinken

die veranderen in schepen die zinken

maar neen, ik houd niet van haar

maar wie ben ik zonder pret

en het gevoel van vallen in een net

of, lig ik toch in bed, en houd ik toch van haar

met het onmisbare verlangen dat al zo lang bezig is

dat ik niet meer besef naar wat ik echt verlang