's Nachts als ik wakker word

en niet weer in kan slapen

raak ik je lichaam aan dat groot

en slapend langs me ligt.

Soms draai je weg van mij, vermoeid,

alsof je zeggen wil

dat ik mij heb vergist.

Soms ook kom je dichterbij

en lig ik op het licht te wachten

met je warmte in mijn hals.

En ik denk dat ik je ooit

verliezen moet ... dat zeg je niet

maar ook weerleg je niet

dat je zal weggaan en alleen

zal wonen boven op de schaduwloze

kalkplateaus waar altijd wind is

waar zomerregen onverrichter zake

in de grond verdwijnt.