Zoals iedere dag bijeengedreven

in de ijzige ring waarin alles is gezegd

de uitgewuifde handen zijn gelegd

en elke nieuwe buur de oude is gebleven

Sabbelen zij hun mondstuk stuk

smeekt hun opgeheven kin

om een handdoek in de ring

de zegen van een laatste uppercut

Maar hun wil is uitgehold

geen witte jas of warme koffiebel

haalt hen uit de koorden

Met slepend onderstel

lijf aan lijf weer weggerold

zullen zij de tijd met slapen doden.