ik val in een wereld

van dons en fluweel

wijl ik zachtjes m'n kussen nog streel.

want elke nacht

val ik in die wereld die op me wacht.

Hier is iedereen gelijk,

Het hangt er niet vanaf waar ik kijk.

Geen verdriet, geen angst...

ik laat me gaan

maar misschien...

is iedereen wel bang

om straks weer op te staan

al duurt de nacht nog zo lang.

In al dat vermaak

Heb ik maar één taak:

Tot Mijn grote spijt,

Terug keren naar de realiteit.