Rustiek bijna

hanteert hij zijn toeterloze autootjes

met onuitgesproken leegte op de lippen

maar hij proeft het niet

zijn gelaat toont al even onbeweeglijk

als de lucht

de lucht van rouw

vermengd met de scherpe geur van hygiëne

maar hij ruikt het niet

hij grijpt naar zijn drinkbeker

spiegel en raam negerend

en beiden reflecteren noch lach

noch haar

maar hij ziet het niet

de moeder had het ook

de reden dat hij hier is

maar hij beseft het niet

één kans op twee,

dokter

en hij ziet zijn moeke weer

maar hij haalt het niet