"Jonasl" lk roep het luid en schel,

je kijkt me aan: "lk hoor je wel!"

Uitgelaten stap je van je fiets

Mijn gedachten verdwijnen in het niets

Je broek is met modder besmuikt,

De kleur al lang niet meer blauw

Duidelijk lang niet meer gebruikt

Net als je shirt, met een gat in de mouw

In de zon glanzen je sproeten

Baden zorgeloos in goudgeel licht

Al mijn aandacht daarop gericht

Terwijl je handen door de klavers wroeten

Een scheve glimlach op je gezicht getekend

"Draak." zo klinkt het, je blik berekend

Met je grijze ogen de lucht in starend,

de geheime taal van de wolken ontwarend

Achteloos wuif je een hommel aan de kant

Vooraleer je blik weer op de wolken landt

Ooit wil ik daar zijn, lees ik in die blik

als je maar niet zonder mij vertrekt, denk ik.

Als het nu maar allemaal echt was

Lag jij maar echt naast mij in het gras

Had ik maar zo iemand, buiten mijn verzinsels

Waren dat veld en jij toch geen hersenspinsels

Maar de wind beweegt hier geruísloos

de bladeren van de grote boom

En de wereld lijkt niet zo kleurloos

In deze mooie droom.

"Jonas!" lk roep het luid en schel

Je kíjkt me aan. "lk hoor je wel!"

Uitgelaten stap je van je fiets

En mijn twijfels verdwijnen in het niets...